Βαφικά βότανα

Ο άνθρωπος, βλέποντας και θαυμάζοντας τα υπέροχα χρώματα που έχει η φύση με τα δένδρα, τα άνθη της, τα ζώα της, ήθελε πάντα να τα γνωρίσει και να πετύχει την αναπαραγωγή τους. Και την λύση την βρήκε στην ίδια την φύση και ιδίως στα φυτά, τα κοχύλια  και τα έντομα.

Ενδείξεις για την χρήση φυτικής βαφής έχουν βρεθεί σε Αιγυπτιακούς τάφους, ενώ και η διαδικασία της βαφής έχει γίνει γνωστή μέσα από αρχαία κείμενα.

Οι άνθρωποι τότε συνήθιζαν να χρησιμοποιούν φυτά που έβγαιναν στον τόπο τους και μέσα από δοκιμές, απογοητεύσεις, τύχη  που είχαν προηγηθεί, ήξεραν τι χρώμα θα πάρουν. Ποτέ όμως το χρώμα δεν ήταν σταθερό αλλά αντίθετα εξαρτιόταν από την εποχή, την ποιότητα του φυτού. Τα χρώματα που έπαιρναν από τα φυτά ήταν:

Η βαφική είχε εξελιχθεί σε τέχνη και οι βαφείς προσπαθούσαν να εκμεταλλευθούν τα υλικά που ήταν κοντά τους με διάφορα πειράματα. Από τα φυτά χρησιμοποιούσαν την ρίζα, τα φύλλα,  τα άνθη και τους καρπούς. Για παράδειγμα το μπλε χρώμα έβγαινε από τα φύλλα του φυτού Indigo tinctoria τα οποία είχαν υποστεί ζύμωση ώστε να δώσουν την τελική βαφική ουσία τους.  Η συνηθισμένη διαδικασία ήταν να βράσουν τα μέρη του φυτού για αρκετή ώρα μέχρι να βγει το χρώμα τους και μετά να ρίξουν μέσα το νήμα. Ανακάτευαν διάφορες χρωστικές για να βγάλουν αποχρώσεις όπως το πορτοκαλί, το ροζ κλπ. Για να γίνουν τα χρώματα πιο σταθερά και να προσκολλώνται  πάνω στις ίνες, χρησιμοποιούσαν αλάτι, θειάφι, ή μεταλλικά άλατα πριν την διαδικασία της βαφής.

Οι βαφείς προστάτευαν καλά τα μυστικά τους και το εμπόριο των έγχρωμων υφασμάτων και νημάτων ανθούσε μέχρι τον 18^ο αιώνα οπότε άρχισαν να εμφανίζονται τα τεχνητά χρώματα.