Η φράση «δεν κάνει παιδί μου να πετάμε το φαγητό» που μας έλεγαν κάποτε οι γονείς μας, στις μέρες μας έρχεται πάλι στο προσκήνιο και απ’ ότι φαίνεται είναι πολλοί οι λόγοι.
Πολλές είναι οι αλλαγές που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, που μας έχουν κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να υπολογίζουμε οτιδήποτε μας παρέχεται και να μην θεωρούμε ως δεδομένα πολλά πράγματα.
Αυτό ισχύει και για τα τρόφιμα που συστηματικά πετάμε ως σκουπίδια. Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν τα αποτελέσματα ερευνών που έγιναν σε Αμερική και Ευρώπη έδειξαν ότι ένα μεγάλο ποσοστό τροφίμων που είναι προς κατανάλωση, πετιέται. Και συγκεκριμένα, έρευνα στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2010 έδειξε ότι από τους 89 εκ. τόνους τροφίμων που πετιούνται στην Ευρώπη κάθε χρόνο, το 42% προέρχεται από τα νοικοκυριά, 39% από την βιομηχανία τροφίμων, το 14% από τα εστιατόρια και το 5% από το λιανικό εμπόριο γεγονός που ρίχνει μεγάλη ευθύνη στον καταναλωτή.
Το πρόβλημα δυστυχώς απλώνεται σε πολλούς τομείς και έχει πολλές πτυχές.
Στα σημεία λιανικής πώλησης, συνήθως ο έμπορος παραγγέλνει μεγάλη ποσότητα για να έχει καλύτερη τιμή, συγχρόνως δε, δεν μπορεί εύκολα να διαχειριστεί την ποσότητα τροφίμων που χαλάει.
Ο καταναλωτής από την άλλη, αγοράζει ασυνείδητα ότι τον εντυπωσιάσει, άσχετα αν μπορέσει να το καταναλώσει εγκαίρως, προσκαλεί φίλους, κάνει γιορτές με μεγάλη ποσότητα φαγητού, που και αυτό καταλήγει στο ίδιο πρόβλημα, δηλαδή τρόφιμα στα σκουπίδια.
Ο παραγωγός, πολλές φορές δεν έχει τα μέσα όπως ψυγεία, αποξηραντήρια, κλπ να διατηρήσει τα προϊόντα που παράγει, με αποτέλεσμα αυτά να χαλάνε και να μην είναι κατάλληλα για κατανάλωση. Μπορεί επίσης, να αφήσει τα προϊόντα του στο χωράφι, πολλές φορές επειδή δεν μπορεί να τα διαθέσει, επειδή φοβάται μην υπάρχει πληθώρα στην αγορά και το προϊόν δεν έχει καλή τιμή, ή διότι σκέφτεται το κόστος της συγκομιδής που μερικές
φορές υπερβαίνει το κέρδος του, που όλα αυτά καταλήγουν πάλι να βρεθούν τρόφιμα πεταμένα στο χωράφι.
Τα εστιατόρια, έχουν και αυτά το θέμα τους με τρόφιμα που έχουν να χρησιμοποιήσουν. Γι αυτούς, το πρόβλημα είναι τα νωπά αμαγείρευτα τρόφιμα που μένουν και πρέπει να τα διαθέσουν άμεσα για να μην χαλάσουν, το μαγειρεμένο και αχρησιμοποίητο φαγητό, και τα απομεινάρια από τα πιάτα των πελατών.
Η όλη διαδικασία της διαχείρισης των πεταμένων τροφίμων, είναι σπατάλη ενέργειας για ένα κράτος. Επιπλέον, η βιομηχανία τροφίμων με την υπερπροσφορά επιβαρύνει την ατμόσφαιρα, για να μην αναφερθούμε και στην οικονομική πλευρά του θέματος όπου το κόστος των χαλασμένων τροφίμων είναι τεράστιο.
Σήμερα, ευτυχώς, γίνονται πολλές προσπάθειες για να μειωθούν τα αχρησιμοποίητα τρόφιμα. Η βιομηχανία τροφίμων προσπαθεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο το τρόφιμο, χρησιμοποιώντας την τεχνολογία για να διατηρηθούν τα τρόφιμα περισσότερο. Τα φρούτα γίνονται χυμοί, οι φλούδες τροφή, τα φυτά αποξηραίνονται ή καταψύχονται.
Στην Ευρώπη, έχουν ευαισθητοποιηθεί πολύ όσον αφορά σε αυτό το θέμα, γι αυτό υπάρχουν καταστήματα που διαθέτουν τα λίγο κακομεταχειρισμένα τρόφιμα σε χαμηλότερη τιμή. Έχουν δημιουργηθεί δίκτυα που μπορούν να χειριστούν τα τρόφιμα που περισσεύουν από τα εστιατόρια, ή άλλους χώρους παραγωγής τροφίμων, έτσι ώστε να διοχετεύονται άμεσα σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη, διατηρώντας πάντα την καλή ποιότητά τους.
Πολλοί είναι και οι φορείς που διαδηλώνουν ενάντια στην υπερκατανάλωση τροφίμων και δείχνουν με ποιο τρόπο μπορεί κανείς να μην σπαταλά τα τρόφιμα, αλλά αντίθετα να τα χρησιμοποιεί μέχρι τέλους. Οι διάσημοι chefs δείχνουν πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το υπόλοιπο φαγητό την επόμενη μέρα.
Πρέπει να είναι καθημερινή πρακτική το να αγοράζουμε μόνο ότι μπορούμε να καταναλώσουμε. Το υπόλοιπο φαγητό της ημέρας, το χρησιμοποιούμε σε σάντουιτς, ή σε σαλάτες που επινοούμε και γίνονται κυρίως πιάτο κάποια στιγμή που είμαστε βιαστικοί. Με το φαγητό που δεν μας χρειάζεται, ταΐζουμε το κατοικίδιό μας, φτιάχνουμε κόμποστ για τον κήπο.
Πολλές ιδέες ακόμη για να δίνουμε το καλό παράδειγμα και να σεβόμαστε κάθε τι που μας προσφέρεται.
Δείτε περισσότερα άρθρα σχετικά με το θέμα εδώ.
We are King Herbs from Egypt. We are g...